Er was sneeuw voorspeld en die is er ook gekomen. Ik vind het heerlijk zo'n witte wereld. Jammer genoeg was het geen droge sneeuw die gevallen was, maar sneeuw die gelijk papperig werd zodra je er op gelopen had (of gereden). Maar toch vanmorgen al vroeg opgestaan omdat ik toch niet meer kon slapen. En ook niet kon uitslapen want jongste en ik zouden naar de film gaan.
Dus ik zat al om een uur of 7 beneden te genieten van de witte wereld en de dwarrelende vlokken. Nog ff vlug snowboots en handschoenen voor jongste opgeduikeld van zolder. Wat wel even een zoektocht was omdat mijn zolder weer een verzamelplaats is geworden van spullen. (mijn valkuil). Om kwart voor acht jongste wakker gemaakt. Deze was erg verbaasd dat er zoveel lag want zoveel was er toch niet voorspeld.
Ondertussen even op de site van de busvervoerder gekeken of de bussen normaal reden en deze gaf niks bijzonders aan. Ik was wel zo slim om in de gaten te houden met hoeveel vertraging de bussen voorbij kwamen. En besloten om een bus eerder te pakken. Wat een heel goed idee was want eenmaal uitgestapt op het station kregen we te horen dat er voorlopig geen bussen meer zouden rijden vanwege de vele uitval.
We hadden onderweg al twee gestrande lijndiensten zien staan waar een sleepwagen aan te pas moest komen om te af te voeren.
Hoe we terug zouden komen was een zorg voor na de film. Jongste had voor de film: De pinguïns van Madagaskar gekozen. Er zat nog een vader met 2 kinderen in de zaal. Dus heerlijk rustig. Jongste heeft genoten van de film. En ik blij dat ik hem ook een extraatje kon geven deze vakantie. De kaartjes hadden we te danken aan een gulle gever die er niks mee deed. Dit soort dingen maken me blij. Mensen die een ander een gratis uitje gunnen. Ik geniet er dan dubbel en dwars van dat mijn kind van een film kan genieten en hierover op school kan vertellen. De gulle gever krijgt binnenkort ook een leuke zelfgemaakte kaart in de bus.
De bus reed gelukkig wel weer na afloop van de film, maar sprake van de dienstregeling volgen was er niet bij. Ik vond het buiten wel lekker, maar de sneeuw/drek liep voor geen meter. Eenmaal thuis lekker op de bank geploft met een beker warme chocolade melk.
's Avonds nog een wandeling met oudste gemaakt. Jongste bleef thuis omdat hij zich niet helemaal fit voelde en heeft zich vermaakt op de computer. Oudste heeft zich buiten vermaakt met sneeuwballen gooien. Het is toch een hele kunst om een boom of lantaarnpaal te raken. Veel sneeuwpoppen kwamen we onderweg niet tegen, waarschijnlijk door de slechte kwaliteit van de sneeuw. We genoten dus maar saampjes van de lichtjes die bij de mensen binnen en buiten in de tuinen branden.
En nu? Nu doe ik niks meer en zit ik met pijnlijke benen omhoog. Toch iets teveel gedaan denk ik. Maar een witte wereld is toch mooi en zeker de moeite waard voor mij om wat meer pijn te hebben. Tenslotte hebben we dat niet zo vaak hier in de Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten